თითქოს ყველაფერი კარგად გაწერილი სცენარით ვითარდება, თითქოს ყველაფერი დაბადებიდანვე შუბლზე გვაწერია და მივყვებით იმ გზას, რომელიც ბედისწერამ გაგვიმზადა… მაგრამ არა ყველაფერი ხომ ჩვენს ქცევებზეა დამოკიდებული… ჩვენს მომავალს ჩვენ თავად ვირჩევთ და ვქმნით…
ერთი ჩვეულებრივი სხვებისგან არაფრით გამორჩეული გოგო ვიყავი, სამსახური სწავლა მეგობრები ისეევ სამსახური … მოკლედ ერთფეროვანი ცხოვრება მქონდადა სიმართლე, რომ ვთქვა აც არაფრის შეცვლას ვგეგმავდი, დიახ კმაყოფილი ვიყავი ჩემი ცხოვრებით და ვფიქრობდი, რომ უკვე შემდგარი ადამიაი ვიყავი და ბედნიერებისთვის მეტი არც არაფერი მჭირებოდა, ერთმა საბედისწერო ზარმა კი ჩემი ცხოვრება ძირფესვიანად შეცვალა. გამოვემშვიდოე სამსახურს, მივატოვე ბევრი საყვარელი საქმე, დავკარგე საყვარელი ადამიანები, მაგრამ ეს ალბათ გარდაუვალიც იყო.
ხშირად მიფიქრია, რა იქნებოდა დროის უკან დაბრუნება, რომ შეგვეძლოს მეთქი და ყოველთვის ერთ დასკვნამდე მივდივარ, – ისევ იგივე შეცდომებს დავუშვებდი! რადგან ალბათ ეს გზა უნდა გამევლო ბევრი რამ მესწავლა და გამოვრწთობილიყავი.
ისე, დროის დაბრუნება მაინც , რომ შემეძლოს მხოლოდ ორ მომენტს გადავახვევდი პირველ შემთხვევაში დავბრუნდებოდი ადამიატან, რომელიც ამ სამყაროზე აღარ დააბიჯებს და ვეტყოდი, რომ ძალიან, ძალიან მიყვარს. მეორე შემთხვევაში კი არც ვიცი მიკნა თუ არა ამ დროის დამრუნება რადგან ვიცი ყველაფრის მიუხედავად ვერაფერს შევცვლიდი.
საბოლოოდ კი ერთი დანამდვილებით ვიცი წინ უნდა ვიაროთ, რადგან წარსულის შეცვლა შეუძლებელია, მომავალი კი ჩვენს ხელშია.
writer 