წარმატებისკენ მიმავალ გზაზე…

არც თუ ისე დიდი ხანია, რაც ფოტოგრაფიამ სერიოზულად გამიტაცა, თუმცა პაპარაცული ფოტოების გადაღება ყოველთვის მიყვარდა და მგონი კარგადაც გამომდიოდა.

ერთ მშვენიერ დღეს, როცა მზე საოცრად ანათებდა გადავწყვიტე პროფესიონალური ფოტოკამერის შეძენა ცოტახანში ლინზაც შევუცვალე და დავიწყე ფოტოსესიების მოწყობა.

პირველი ფოტოსესიის თემა იყო “დედა შვილი” შევუთანხმდი მეგობრებს და დავირაზმეთ ფოტოების გადასაღებად, რამოდენიმე ლამაზი კადრიც გამოვიდა, ვისიამოვნეთ პროცესით და რაც მტავარია ძალიან ვიხალისეთ.

<<ამ ფოტოებმა ჯერ ნახევარფინალში ხოლო შემდეგ ფინალში მომახვედრა>>

საღამოსვე ფოტოები დავამუშავე და ჩემს ფეიჯზე განვათავსე და საღამოს მეგობარმა მომწერა თურმე რაღაც ფოტოკონკურსი იმარტებოდა და მირჩია ფოტოების გაგზავნა, რას ვკარგავდი ავდექი და ერთი ფოტო გავაგზავნე, რამოდენიმე დღეში წერილი მომივიდა,

-”თქვენ გადახვედით ნახევარ ფინალში”

რაღაც პარამეტრების გათვალისწინებით საჭირო იყო ახალი ფოტოების გაგზავნა. მივქექ მოვქექე ვიპოვე საინტერესო ფოტოები უკვე გადაღებულებში და გავუგზავნე, ასე და ამგვარად მოვხვდი ფინალში

ფინალში უკვე 2 ადამიანის უნდა გადამეღო ერთი ახალი და ერთი უკვე ნაცნობი სახე, აქ უკვე ცოტა ფიქრი იყო საჭირო რადგან ერთიდაიგივე ადამიანი ორი სხვადასხვა სახით უნდა მეჩვენებინა.

<<აი რა გამოვიდა.>>

მოუთმენლად ველოდი ფინალის შედეგებს, ცოტახანში ნანატრი პასუხც მივიღე, თურმე ჟიურის წევრების ხმები გაიყო და ჩემსა და ერთ მონაწილეს შორის დამატებითი ტური დაინიშნა, აქ უკვე 3 ადამიანის გადაღებას ითხოვდნენ განიჩინეს საფიქრალი 2 გასაგები იყო იგივე სახე უნდა გადამეღო, მაგრამ მესამე?????? დიდ ხნიანი ფიქრის შემდეგ თავში იდეალური ვარიანტი ამომიტივტივდა და აი შედეგიც…